Cris waagde de sprong en volgde zijn hart naar de zorg
| Carrièreswitcher | Ontdekdezorg week
| Carrièreswitcher | Ontdekdezorg week
Werken in de gevangenis en werken in de zorg: voor sommigen misschien tegenstrijdig, maar Cris weet dat niets minder waar is. In zijn werk in de beveiliging ontdekte hij dat werken met mensen precies is waar hij het meeste werkgeluk uit haalt. Hij waagde de sprong en volgde zijn hart naar de zorg.
Nu, een aantal jaren na zijn overstap, werkt hij nog steeds met veel plezier als persoonlijk begeleider ambulant bij LEVANTOgroep. Een functie waarin hij kan doen waar hij echt gelukkig van wordt: mensen helpen en een verschil voor hen maken. “Ik wilde het in ieder geval proberen, zodat ik mezelf nooit kwalijk kan nemen dat ik het niet heb gedaan.”
In de tijd dat Cris een studie moest kiezen, had hij affiniteit met beveiliging. In eerste instantie dacht hij aan een baan in de particuliere beveiliging, maar na een rondleiding in een huis van bewaring was hij om: hij koos voor een stageplek in een penitentiaire inrichting en solliciteerde daarna direct naar een baan als beveiliger bij een jeugdgevangenis. “Werken in een gevangenis, specifiek een jeugdgevangenis, vond ik gewoon heel interessant. Je bent echt met de jongeren bezig. Het ophalen en controleren, maar ook gewoon even een kopje koffie met ze drinken of potje tafelvoetballen. En je ontvangt ze als ze voor het eerst binnenkomen. In zo’n eerste contactmoment kun je meteen iets voor ze betekenen.
“Ik vond het ook altijd mooi om situaties op te lossen. Ik stelde me normaal op, toonde oprechte interesse en onthield wat de pupillen me vertelden. Zo creëer je een band met hen. Want ik wilde écht een verschil voor ze maken, mede omdat ik zelf ook een lange weg heb afgelegd.”
Benieuwd naar meer verhalen over nieuw werkgeluk, bekijk onze playlist!
Toen Cris eenmaal doorhad wat hem dreef, besloot hij de beveiligingssector in te ruilen voor een opleiding maatschappelijke zorg (mbo niveau 4). “Mijn werk in de gevangenis is voor de zorg een goede basis geweest,” vertelt hij. “Je komt daar de meest verschillende en ook moeilijke mensen tegen. Dus je leert heel goed omgaan met weerstand en werken met mensen die aan de rand van de samenleving staan.”
Het bleek meteen dat Cris hart voor de zorg had. Hij combineerde zijn baan, studie en stage tegelijkertijd én werd in die tijd ook nog vader. Een investering, maar een die het zeker waard was. “Je moet niet bang zijn om de gok te wagen en de stap te zetten. Ik dacht: als ik het in ieder geval probeer, kan ik het mezelf nooit kwalijk nemen dat ik het niet heb gedaan.”
Tijdens zijn stages heeft Cris met verschillende onderdelen binnen de zorg kennisgemaakt: een kortverblijfafdeling, een gesloten jeugdzorgafdeling, en tenslotte een ITA (individueel traject afdeling). Cris: “Gaandeweg bleek dat ik heel veel affiniteit heb met de moeilijkere doelgroep. Door mijn manier van benaderen en hoe ik erin sta, maak ik vaak een goede klik met mensen en weet ik goede dingen te bewerkstelligen.”
“De vacature persoonlijk begeleider ambulant bij LEVANTOgroep sloot precies aan bij wat ik wilde. Echt bij mensen thuis een verschil kunnen maken.” Hij mocht op gesprek komen en er was duidelijk sprake van een match. En dat is er in de loop van de tijd niet minder op geworden. Cris vertelt: “Ik krijg de kans en het vertrouwen om mijn werk goed te doen. Dat is fijn. Ik doe dit werk vanuit de intrinsieke motivatie om mensen te helpen. Ik bijt me vast in casussen en strijd ervoor.” Die passie om mensen te helpen was er al toen Cris nog beveiligingsmedewerker was, en komt nu extra goed tot z’n recht in de zorg.
Cris heeft de werkplek gevonden waar hij echt op zijn plek zit, mede door de positieve impact die hij op mensenlevens maakt. Zelfs in zijn privéleven ziet hij zijn werkgeluk terug: “Opvallend is dat ik minder over werk praat. Eerst beheerste werk alles. Nu heb ik niet de behoefte om te ventileren. Er is veel meer rust. Mijn werk voelt niet als werk.
“Als je ergens niet gelukkig bent, bedenk dan maar zo: wil je wat je nu doet nog tien, twintig, dertig jaar blijven doen? Zo nee, waag het er dan gewoon op. Ook al maak je je bijvoorbeeld zorgen over een vast contract of een hypotheek. Als je het probeert, dan weet je het zeker. En er is zoveel mogelijk in de zorg. Er is altijd wel een plek voor jou waar je dankbaar werk kunt doen.”
