"Ik wil naast mensen staan."
| Carrièreswitcher | Herintreder | Zorgprofessional | Mondriaan
| Carrièreswitcher | Herintreder | Zorgprofessional | Mondriaan
Dionne wandelde als stagiaire bij Begeleid en Beschermd Wonen (BW) nieuwsgierig naar binnen, zonder enig idee wat ze kon verwachten. De verschillende doelgroepen en woonvormen, überhaupt het werken in de psychiatrie... Ze moest het allemaal nog gaan ontdekken.
Maar dat ontdekken lukte goed. “Ik heb mezelf de afgelopen jaren enorm kunnen ontwikkelen als professional en collega, maar ook persoonlijk. Daar heb ik veel profijt van. Ik weet meer wat ik wil en hoe ik mezelf wil profileren als collega maar ook daarbuiten als mens. Ik wil op een open en gelijkwaardige manier naast mensen staan. Ik ben inmiddels doorgegroeid naar de functie van agogisch werkende en dit betekent dat ik voor een deel meedraai in de groep, maar daarnaast voor continuïteit zorg. Als een nieuwe bewoner Begeleid en Beschermd Wonen binnenkomt, zorg ik ervoor dat de overdracht goed verloopt en de begeleiding opgepakt wordt. Ik ben echt het aanspreekpunt en hou in de gaten of alle processen goed verlopen. Ook begeleid ik stagiaires waarin ik mezelf van vroeger vaak herken. Dat is heel leuk. Deze functie geeft me veel voldoening, uitdaging en de nodige afwisseling.”
Ze zit inmiddels dus helemaal op haar plek, maar dat was niet zomaar het geval. “Ik wist dat ik mensen wilde helpen. Maar hoe precies? Dat moest ik uitzoeken. Ik was ook pas 17. Na mijn opleiding Maatschappelijke Zorg besloot ik door te leren met de opleiding Social Work, maar ik realiseerde me in mijn derde studiejaar dat ik meer wilde. Ik wilde meer ontwikkelingsgericht werken en meer in contact zijn met mensen. Ik dacht na en onderzocht wat er mogelijk was. Toen ik de stageplek bij Mondriaan tegenkwam, klonk dat interessant. Ik wist nog niet hoe het werk er in de praktijk uit ging zien, maar dat kon ik ontdekken tijdens de stage. Ik ging ervoor. Helemaal blanco, met veel zin om de praktijk te gaan ontdekken.”
“Ik maakte kennis met begeleid en beschermd wonen. Hier wonen groepjes volwassenen met verschillende problematieken bij elkaar. Verspreid over meerdere huizen. Iedereen heeft hierin zijn eigen proces, maar het doel is hetzelfde: zo zelfstandig mogelijk te kunnen wonen en leven. Soms is dit groepswonen nodig voordat iemand de stap naar huis of naar een andere (zelfstandigere) woonvorm kan maken. Mensen hebben hierbij veel aan de begeleiding, de structuur, en sociale aspecten. Ik vond het gelijk interessant werk: de groepsdynamiek, het contact maken en vertrouwen opbouwen… het liefst wilde ik er gauw nog dieper in duiken, maar ik moest eerst afstuderen. Dat kon bij Mondriaans Bemoeizorg, ideaal aan een grote organisatie.”
“Toen ik mijn diploma Social Work had gehaald, ging ik aan de slag met de volgende uitdaging. Ik ging naar de afdeling individueel wonen binnen een beschermde woonvorm. Hier hebben de bewoners en eigen appartement en dat was best een omslag voor mij. Ik was het groepswonen gewend en nu ging ik op huisbezoek. Het duurde even voor ik doorhad hoe ik dat het beste kon aanpakken. Want wat als er iemand na het aanbellen de deur niet open zou doen?
Het leek op ambulant werk maar dan met de nabijheid van een kantoor. Dat was prettig. Als ik me zorgen maakte, bijvoorbeeld omdat er niet werd opengedaan, was er altijd een collega in de buurt en kon je samen overleggen. Ik leerde al snel hoe belangrijk het was om vaak je gezicht te laten zien. Om op een gelijkwaardige en respectvolle manier het contact te blijven opzoeken. De ene bewoner wil veel contact, de ander niet of weinig. Het gebeurde wel eens dat het contact leggen lang duurde en dat uiteindelijk bleek dat iemand er juist veel behoefte aan had, maar niet goed durfde."
“Na een paar jaar had ik de mogelijkheid om weer terug te keren naar het groepswonen. Daar moest ik even over nadenken. Ik had het namelijk super naar mijn zin op mijn werkplek. Toch dacht ik ook: ik ben nog jong, het is goed om meerdere plekken te zien en mezelf te blijven ontwikkelen. Ik liet een fijne plek achter, maar kreeg er een fijne voor terug op bekend terrein: het groepswonen binnen een BW. De dynamiek, zowel onderling als in de groep, maar ook tussen de groepen, was mooi om te zien. Met veel diverse bewoners, is de opzet van de groepen heel verschillend en het is leuk om uit te zoeken wie het best op welke plek past. Soms switchen we, als bijvoorbeeld blijkt dat iemand meer zelfstandigheid aankan en beter in een andere groep past. Daar betrekken we iedereen dan bij."
"Ik heb mezelf enorm kunnen ontwikkelen, daar heb ik veel profijt van"
Uiteraard is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Als iemand niet goed in z’n vel zit heeft dat vaak ook effect op de groep en dat leidt wel eens tot onenigheid of een escalatie. Dan moet je wel eens directief zijn, maar juist wanneer iemand hoog in zijn emotie zit is het belangrijk om het contact te behouden: ik ben er voor je. Er ontstaan ook net zo goed ook vriendschappen tussen bewoners."
“Het mooiste aan mijn werk vind ik het begeleiden en ondersteunen van mensen met een psychische kwetsbaarheid in het bereiken van hun leerdoelen. Ik wil ze ondersteunen in hun proces en ik word blij als ik ontwikkelingen zie.
Maar natuurlijk is een fijn team om je heen en goed contact met je collega’s ook van een grote meerwaarde. Mijn team is een leuke mix van jong en oud, van net afgestudeerd tot bijna met pensioen of soms met een heel andere werkachtergrond. We zijn er voor elkaar en er heerst een prettige, ongedwongen sfeer. Dat is heel fijn. We doen regelmatig dingen samen, zoals een avondje stappen of een dagje naar het pretpark. Wie mee wil, gaat mee en wie daar geen behoefte aan heeft, ook helemaal prima. Waar het natuurlijk echt om draait, is de teamspirit op de werkvloer. Wat je voor elkaar doet en over hebt. Net zo belangrijk is het bespreekbaar maken van dingen: Zit je goed in je vel? Ben je nog tevreden? Wat heb je nodig? Als hulpverlener neem je jezelf mee, je bent je eigen instrument dus het is belangrijk dat je je goed en veilig voelt in je werk. Als je dicht bij jezelf blijft, kun je ver komen.”
Bron originele tekst: Mondriaan
