'Papa, wat een mooi werk heb jij!'
| Jouw loopbaan | Carrièreswitcher
| Jouw loopbaan | Carrièreswitcher
Marco maakte de overstap van glazenwasser naar assistent-begeleider. Hij heeft zijn draai helemaal gevonden in de zorg.
Zeven jaar geleden gaf Marco Verhoeven (42) uit Stein een radicale draai aan zijn leven. De glazenwasser werd assistent-begeleider in de jeugdzorg. “Als ik ‘s avonds thuiskom, besef ik meer dan ooit wat ik heb. Wat valt er met drie gezonde en gelukkige kinderen nog te klagen!?”
School was aan hem niet besteed. Marco wilde lekker voetballen en geld verdienen om z’n stapavonden te bekostigen. En dus stopte hij na anderhalf jaar met zijn opleiding tot activiteitenbegeleider. “Een jongen bij de voetbalclub was glazenwasser. Ik was net 20 en kon bij hem beginnen.”
Het leven ging z’n gangetje. Na zestien jaar ramen lappen leerde hij Linda kennen, zijn huidige vriendin die een nieuwe wereld voor hem opende. Linda was gedragsspecialist in het basisonderwijs en zorgde als PGB’er elke woensdagmiddag voor een jongen met Asperger. “Ik zag deze jongen met een sombere blik binnenkomen en met een vrolijke lach weer naar buitengaan. Het was prachtig, ik was onder de indruk. Zo’n bijzondere ervaring miste ik in mijn werk. Zo voelde het. Het was tijd om iets met mijn leven te gaan doen.”
Als midden dertiger schreef Marco zich in voor de vierjarige mbo-opleiding ‘Pedagogisch medewerker jeugdzorg’. Na drie jaar van thuisstudie en stages had hij het diploma op zak, om maar aan te geven hoe groot de drive was. Zijn tweede stageplek werd de baan van zijn leven. Als assistent-begeleider bij Adelante in Valkenburg ondersteunt Marco kinderen en jongvolwassenen bij sport- en spelactiviteiten en waar nodig bij de dagelijkse verzorging. Jonge, kwetsbare cliënten met ernstige verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen en gedragsproblemen. Als “vliegende keep” werkt de voormalig glazenwasser nu afwisselend in de dagbesteding, de woongroep, het logeerhuis en soms in de therapeutische peutergroep.
Ik werk in een vrouwenwereld, er is grote behoefte aan mannelijke begeleiders. Jongens vinden het vaak leuk om wat ruigere spelletjes te doen, zo merk ik in de praktijk.
De overstap naar de zorg verliep probleemloos. “Het vinden van een geschikte stageplek ging heel makkelijk. Als man kun je dus echt iets toevoegen aan een team. Daarbij is het ook helemaal niet verkeerd om op latere leeftijd in te stappen. Je bent wat ouder en wijzer, hebt meer levenservaring. Zeker in de omgang met kinderen met gedragsproblemen komt dat goed van pas. Ze zoeken de grens op. Ik vind het prachtig. Het vertrouwen dat je krijgt, de band die je opbouwt.”
Marco Verhoeven heeft zijn draai helemaal gevonden in de zorg. Elke dag zijn er gouden momenten, zegt hij. Ervaringen, vergelijkbaar met die van zeven jaar geleden toen hij via zijn vriendin Linda voor het eerst kennismaakte met die gedeprimeerde jongen met Asperger. “Een kind dat even zijn beperkingen vergeet, dat is en blijft het mooiste. Een van mijn jonge cliënten gaat door het leven met een looprek. Een tijdje geleden, tijdens de sportinstuif, hebben we samen touwtje gesprongen. Je had z’n gezicht moeten zien.”
Marco’s oudste dochter was laatst voor school op zoek naar een boeiende snuffelstage. Op advies van haar vader liep ze een dagje mee bij de dagopvang. “Ze was er stil van. Aan het einde van de dag zei ze: ‘Papa, wat een mooi werk heb jij.’hoeven (42) uit Stein een radicale draai aan zijn leven. De glazenwasser werd assistent-begeleider in de jeugdzorg. “Als ik ‘s avonds thuiskom, besef ik meer dan ooit wat ik heb. Wat valt er met drie gezonde en gelukkige kinderen nog te klagen!?”
School was aan hem niet besteed. Marco wilde lekker voetballen en geld verdienen om z’n stapavonden te bekostigen. En dus stopte hij na anderhalf jaar met zijn opleiding tot activiteitenbegeleider. “Een jongen bij de voetbalclub was glazenwasser. Ik was net 20 en kon bij hem beginnen.”
Het leven ging z’n gangetje. Na zestien jaar ramen lappen leerde hij Linda kennen, zijn huidige vriendin die een nieuwe wereld voor hem opende. Linda was gedragsspecialist in het basisonderwijs en zorgde als PGB’er elke woensdagmiddag voor een jongen met Asperger. “Ik zag deze jongen met een sombere blik binnenkomen en met een vrolijke lach weer naar buitengaan. Het was prachtig, ik was onder de indruk. Zo’n bijzondere ervaring miste ik in mijn werk. Zo voelde het. Het was tijd om iets met mijn leven te gaan doen.”
Als midden dertiger schreef Marco zich in voor de vierjarige mbo-opleiding ‘Pedagogisch medewerker jeugdzorg’. Na drie jaar van thuisstudie en stages had hij het diploma op zak, om maar aan te geven hoe groot de drive was. Zijn tweede stageplek werd de baan van zijn leven. Als assistent-begeleider bij Adelante in Valkenburg ondersteunt Marco kinderen en jongvolwassenen bij sport- en spelactiviteiten en waar nodig bij de dagelijkse verzorging. Jonge, kwetsbare cliënten met ernstige verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen en gedragsproblemen. Als “vliegende keep” werkt de voormalig glazenwasser nu afwisselend in de dagbesteding, de woongroep, het logeerhuis en soms in de therapeutische peutergroep.
De overstap naar de zorg verliep probleemloos. “Het vinden van een geschikte stageplek ging heel makkelijk. Ik werk in een vrouwenwereld, er is grote behoefte aan mannelijke begeleiders. Jongens vinden het vaak leuk om wat ruigere spelletjes te doen, zo merk ik in de praktijk. Zo kun je dus als man iets toevoegen aan het team. Daarbij is het ook helemaal niet verkeerd om op latere leeftijd in te stappen. Je bent wat ouder en wijzer, hebt meer levenservaring. Zeker in de omgang met kinderen met gedragsproblemen komt dat goed van pas. Ze zoeken de grens op. Ik vind het prachtig. Het vertrouwen dat je krijgt, de band die je opbouwt.”
Marco Verhoeven heeft zijn draai helemaal gevonden in de zorg. Elke dag zijn er gouden momenten, zegt hij. Ervaringen, vergelijkbaar met die van zeven jaar geleden toen hij via zijn vriendin Linda voor het eerst kennismaakte met die gedeprimeerde jongen met Asperger. “Een kind dat even zijn beperkingen vergeet, dat is en blijft het mooiste. Een van mijn jonge cliënten gaat door het leven met een looprek. Een tijdje geleden, tijdens de sportinstuif, hebben we samen touwtje gesprongen. Je had z’n gezicht moeten zien.”
Marco’s oudste dochter was laatst voor school op zoek naar een boeiende snuffelstage. Op advies van haar vader liep ze een dagje mee bij de dagopvang. “Ze was er stil van. Aan het einde van de dag zei ze: ‘Papa, wat een mooi werk heb jij.’
Marco zorgt. Jij ook? Lees meer verhalen en neem eens een kijkje bij de vacatures om jouw rol in zorg en welzijn te ontdekken!
