Ine en Ed, pioniers van het eerste uur

Samen zijn zij 88 jaar werkzaam bij SGL. "Je moet de uitdaging blijven zoeken, blijven pionieren!' Het verhaal van Ine en Ed Gerets (66 en 69 jaar).

Op en top bevlogen, dat is hoe we Ine en Ed Gerets het beste kunnen omschrijven. Het is dan ook niet vreemd dat deze twee ontzettend gemist gaan worden nu ze allebei écht stoppen met werken bij SGL(*). “Hoe wij het zo lang hebben volgehouden? Dat is niet zo moeilijk. Je moet de uitdaging blijven zoeken, blijven pionieren!”

“Het zal vreemd zijn, geen werk meer, allebei thuis. Maar het is goed zo, we verwachten geen zwart gat. We gaan het tempo eens flink omlaag brengen. Vaker naar de kinderen die in Amsterdam wonen, niet meer alles in de weekenden hoeven plannen”, vertelt Ine. “En een verre reis maken, dat is wel een droom”, aldus Ed. Samen: “Als we maar gezond blijven, dat is het aller belangrijkste”.

Ine (66) is per 1 oktober jl. gestopt met werken. Formeel gaat zij op 18 augustus 2024 met pensioen. Dan is ze 49 jaar in dienst geweest van SGL. In 1975 begon ze bij een van de eerste activiteitencentra van Nederland, en de eerste in Limburg, toen onder de noemer van Stichting Louis Marie Jamin. De oprichters waren echte pioniers, heel vernieuwend. Ine startte haar carrière in de gehandicaptenzorg met ADL (activiteiten dagelijks leven). In 1993 fuseerde de stichting met twee andere stichtingen en werd Stichting Gehandicaptenzorg Limburg opgericht, het huidige SGL. Opeens zat de stichting door heel Limburg! Lees hier wat Ine in haar carrière allemaal heeft gedaan, wat er veranderd is en hoe ze dit ervaren heeft. De laatste jaren van haar carrière werkte ze als inhoudelijk aanspreekpunt (coördinator) Begeleiding Thuis. Als je dit verhaal leest dan is één ding zeker: pionieren is Ines ding.

“Ik word gelukkig van oplossingen bedenken om cliënten verder te helpen, creatief zijn, mijn baan te vormen naar mijn zin. En dat is heel goed gelukt, anders had ik het geen 49 jaar volgehouden.”

Ine leert al snel haar toekomstige man Ed kennen, maar niet op haar werk. Inmiddels zijn ze 48 jaar samen, 44 jaar getrouwd, hebben ze twee volwassen kinderen en wonen ze in Eijsden. En hebben ze samen 88 jaar gewerkt bij SGL.     

Ed (69) werkte in zijn jonge jaren in het basisonderwijs en deed vrijwilligerswerk bij AC Maastricht in vakanties en op vrije dagen. Na een reorganisatie begon hij in 1984 bij Stichting Louis-Marie Jamin, ook bij de locatie AC Maastricht in de functie van medewerker Educatieve en Sociaal Culturele Activiteiten. Als voormalig onderwijzer op een basisschool ging hem dat goed af. Later werd hij coördinerend begeleider en stage-/opleidingscoördinator en heeft toen de overstap gemaakt naar afdeling HRM op Bureau Ondersteuning in Sittard. Vanwege een reorganisatie binnen de stafdiensten is hij in 2015 in combinatie gaan werken voor HRM en activiteitencentrum AC Kerkrade. Na pensionering in 2020 heeft hij als trainer begeleiders getraind in de rol van werkbegeleider voor stagiaires en leerlingen. Een heel afwisselende carrière met verschillende functies en locaties dus.

Ed vertelt: “Mensen zeggen wel eens ‘wat saai zo lang werken bij dezelfde werkgever’ maar mijn carrière was alle behalve saai. Ik heb heel veel verschillende functies en werkplekken gehad, veel kansen gekregen en genomen."

Ed: “Dat Ine en ik de eerste drie jaar fulltime samen moesten werken op dezelfde locatie was geen enkel probleem. Het ging heel goed maar het nadeel was dat we thuis ook te veel over werk praatten.” Na drie jaar ging Ed naar het nieuwe AC Sittard, als coördinerend begeleider. “Het cirkeltje was rond toen ik na 15 jaar stagecoördinator en opleidingscoördinator werd; opleiden blijft toch de rode draad door mijn carrière, en daar waar mijn passie ligt." Ik hou van pionieren, net als Ine. Wat dat betreft passen wij heel goed bij elkaar. Je vormt je eigen baan en dan wordt het nooit saai.” Tot de pensioendatum van Ine heeft Ed nog training gegeven bij SGL aan werkbegeleiders die stages willen gaan begeleiden. Maar nu stopt hij ermee. “We gaan samen genieten van ons pensioen.”

Dat het werk bij SGL nooit saai is geworden beaamt Ine: “Wij hebben allebei een zorghart, je doet je werk vanuit je hart, echt voor je cliënten. Elke dag was anders. De doelgroep is in de loop der jaren erg veranderd, maar ik heb dat als positief ervaren. Van cliënten met lichamelijke handicaps naar mensen met hersenletsel, een heel ander verhaal. Er komt nu veel meer medische zorg kijken bij werken op een AC en het gedragscomponent is een steeds grotere rol gaan spelen en dat heb ik heel uitdagend gevonden. Het is meer en meer gegaan over mensen in hun kracht zetten. We deden er alles aan om mensen zo zelfstandig mogelijk te laten zijn, een heel mooi doel.”  

Op de vraag wat hun mooiste moment bij SGL was, antwoordt Ed: “De zomerkampen die we met AC Maastricht en AC Sittard deden! Die waren heel leerzaam. Een week lang dag en nacht met je cliënten samen zijn, zo leer je mensen kennen. Een ander hoogtepunt vond plaats aan het einde van mijn carrière, toen WBC Aan de Pas in Bunde werd uitgeroepen tot landelijk Leerbedrijf van het Jaar in de sector zorg. Dat was een mooie bekroning op al mijn opleidingsinspanningen voor SGL.” Voor Ine was een van de mooiste momenten een voorstelling door cliënten in de schouwburg. Een echte uitvoering waarop we maanden oefenden. Wat was ik trots op onze cliënten!”

Ine: “Ik heb tot de laatste dag met zoveel plezier gewerkt. Ik heb altijd de kans gekregen van SGL om mee te denken, dat is zoveel waard. En natuurlijk is het werken met cliënten heel afwisselend en is de steun van collega’s belangrijk. Ik kon echt mijn ziel en zaligheid kwijt in mijn werk.” En dat beaamt Ed: “Het is bijzonder mooi werk, het gaat om mensen. We hebben ook altijd een enorm verantwoordelijkheidsgevoel gehad, naar de cliënten en naar onze collega’s. We waren dan ook zelden tot nooit ziek. Er waren immers mensen die op ons wachtten! En natuurlijk heb je ook wel eens mindere periodes maar dan trek je je op aan je hogere doel, waarom je je werk doet: mensen verder helpen. Je blijft duurzaam inzetbaar door uitdagingen te blijven zoeken voor jezelf.” Ed en Ine zijn pioniers van het eerste uur. "We houden allebei echt van pionieren en waarderen het als we als professionals worden gezien. Je moet je eigen werk maken, kansen grijpen. Vernieuwing en verandering zien wij niet als vervelend, het creëert juist weer een nieuwe uitdaging! Kom maar op, kansen! En een ander belangrijk ding voor Ine en mij in ons werk: humor. Daarmee kom je heel ver.” Bekwaam, bevlogen en betrouwbaar – Ine en Ed verpersoonlijken de kernwaardes van SGL tot de laatste dag.

We wensen jullie alle goeds!

Bron: SGL

(*) SGL biedt zorg aan mensen met een niet aangeboren hersenletsel. SGL is een van de zorgorganisaties in Limburg binnen de gehandicaptenzorg. Wil je weten welke organisaties nog meer actief zijn in Limburg? Bekijk deze dan hier.